Μαρία Λαϊνά- Ουίλιαμ Σαίξπηρ : διαθεματική πρόταση (λογοτεχνία- αγγλικά)

 Σε ποίημα της Λαϊνά αξιοποιείται ως μότο(προμετωπίδα)

 ένα απόσπασμα από το Σονέτο 116 του Σαίξπηρ:

                                        Μαρία Λαϊνά

                       Δ' Θριαμβικό      [από τη Συλλογή Επέκεινα (1970)]

Love is not love which alters when it alteration finds or bends with the remover to remove Σαίξπηρ, Sonnet 116 Δεν είναι αγάπη αυτή που αλλάζει με της τύχης όλες τις στροφές και με κάθε σκούντημα παραστρατεί. (Σαίξπηρ, 116. μτφρ. Βασ. Ρώτας) Αν κάποτε πεθάνω, μην ακούσεις ποτέ πως τάχα «κείμαι ενθάδε»: εσύ θα με βρεις στην αναπνοή του αγέρα στο φευγαλέο, παιδικό χαμόγελο. Αν κάποτε πεθάνω, μη διαβάσεις ποτέ τ' όνομά μου σε πέτρα: εσύ θα ξέρεις να μ' ακούσεις στον αχό της άνοιξης και στην επιμονή του ήχου της βροχής. Αν κάποτε πεθάνω, μην πιστέψεις ποτέ πως η αγάπη μου τελείωσε: σκέψου πως θα σε περιμένει, σ' άλλες αισθήσεις περιγράφοντας την ομορφιά σου.         Αναλύσεις του ποιήματος  -από την Χριστίνα Αργυροπούλου ΕΔΩ -από την Αγάθη Γεωργιάδου ΕΔΩ Ολόκληρο το σονέτο στη μετάφραση Ρώτα: Let me not to the marriage of true minds Admit impediments. Love is not love Which alters when it alteration finds, Or bends with the remover to remove: O no! it is an ever-fixed mark That looks on tempests and is never shaken; It is the star to every wandering bark, Whose worth's unknown, although his height be taken. Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks Within his bending sickle's compass come: Love alters not with his brief hours and weeks, But bears it out even to the edge of doom. If this be error and upon me proved, I never writ, nor no man ever loved. Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές δεν παραδέχομαι· δεν είναι αγάπη αυτή που αλλάζει με της τύχης όλες τις στροφές και με το κάθε σκούντημα παραστρατεί Όχι· είναι ένα σημάδι αιώνια σταθερό που απαρασάλευτο τις μπόρες αντικρίζει· του ναύτη το άστρο, που κι αν έχει μετρημό πόσο μακριά ’ναι, δε μετριέται πόσο αξίζει Δεν είν’ η αγάπη ροδομάγουλα και χείλια, μπαίγνιο για το κυρτό δρεπάνι του καιρού· η αγάπη δεν πηγαίνει με ώρες και με μίλια, γιατί θα βρει την άκρη, πάντα και παντού. Αν είναι πλάνη αυτό μ' απόδειξην εμέ, ούτ’ έγραψα, ούτε μ' αγάπησε άνθρωπος ποτέ.         το σονέτο σε 2 ενδιαφέροντα animations

το σονέτο στην ταινία ''λογική & ευαισθησία''

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ  ΕΔΩ

τραγουδισμένο από τους Χειμερινούς Κολυμβητές:

Ερευνητική εργασία για τον Σαίξπηρ, από το 1ο Λύκειο Βύρωνα :  ΕΔΩ 

                         Σονέτο 97 
 Μοιάζει χειμώνας ο καιρός που έχω φύγει
 και τη χαρά του χρόνου έχασα, εσένα·
 πόσο σκοτάδι έχω νιώσει, πόσα ρίγη,
 πόσο Δεκέμβρη σε τοπία ερημωμένα.
 Κι ήταν ο απόδημος ο χρόνος καλοκαίρι,
 μεστό φθινόπωρο μέσα στο γέννημά του,
 που όλο της άνοιξης το λάγνο βάρος φέρει,
 σαν μήτρα πλήρης μες στο πένθος του θανάτου.
 Τόση πληθώρα, αποκύημα της λύπης ήταν για μένα,
 και καρπός χωρίς πατέρα· το καλοκαίρι ξέρει εσένα,
 κι όταν λείπεις όλα σωπαίνουν τα πουλιά στον άδειο αέρα.
 Κι αν κελαηδήσουν, λένε πένθιμο κανόνα,
 κι ωχρούν τα φύλλα με το φόβο του χειμώνα.

                                           ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ ΔΙΟΝΥΣΗ ΚΑΨΑΛΗ

     Σε απαγγελία Όλιας Λαζαρίδου:

Δ. Καψάλης: Μεταφράζοντας τα σονέτα του Σαίξπηρ :  ΕΔΩ

Η συνεξέταση των δύο ποιημάτων μπορεί να αξιοποιηθεί και στην λογοτεχνία της Α' Λυκείου, είτε στην ενότητα για τα φύλα είτε για την παραδοσιακή/μοντέρνα ποίηση.