ο καιόμενος του τάκη σινόπουλου

Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

ανάλυση : εδώ και εδώ

19 Σεπτεμβρίου 1970- Γένοβα Ιταλίας: ο Κώστας Γεωργάκης, φοιτητής της Γεωλογίας από την Κέρκυρα, αυτοπυρπολήθηκε  στη Γένοβα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας στην Ελλάδα.

     Το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου 1970, ο Γεωργάκης έγραψε ένα γράμμα στον πατέρα του, όπου ανέφερε:

 «Αγαπημένε μου πατέρα συγχώρεσέ με για αυτή μου την πράξη. Ο γιος σου δεν είναι ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους ίσως λίγο περισσότερο φοβισμένος. Φίλα την γη μας για μένα. Μετά από τρία χρόνια βίας δεν μπορώ άλλο. Δεν θέλω να σας βάλω σε κίνδυνο εξαιτίας των δικών μου πράξεων. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς από το να πράττω σαν ελεύθερο άτομο. Κάτω οι τύραννοι, Ζήτω η Δημοκρατία. Η γη μας που γέννησε την Ελευθερία θα κατατροπώσει την τυραννία. Άμα μπορείς συγχώρεσέ με. Ο Κώστας σου.»

      Αφού τελείωσε το γράμμα, βγήκε από το σπίτι και με το 500αράκι Φιατάκι του, έφτασε στις 3 τα ξημερώματα στην Πλατεία Ματεότι της Γένοβας. Από το πορτ μπαγκάζ πήρε τρία μπουκάλια γεμάτα βενζίνη και ύστερα κατευθύνθηκε προς τα σκαλιά του Παλάτσο Ντουκάλε, στο οποίο στεγάζονταν τότε τα δικαστήρια της πόλης. Κάτω από τη μεγάλη στοά, άνοιξε τα μπουκάλια και έριξε τη βενζίνη στα ρούχα του. Μετά άναψε το σπίρτο...

      Εκείνη την ώρα στην πλατεία ήταν μόνο μια ομάδα εργατών καθαριότητας, οι οποίοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον έλληνα φοιτητή. Όταν έφθασαν κοντά του, οι φλόγες είχαν ήδη τυλίξει το σώμα του, ωστόσο ο Κώστας Γεωργάκης είχε ακόμη το κουράγιο να φωνάξει: «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα».

      Η Χούντα αποσιώπησε το γεγονός κι επέτρεψε τη μεταφορά της σορού του στη γενέτειρά του με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, φοβούμενη τη λαϊκή αντίδραση. Η πράξη του αφύπνισε τη διεθνή κοινή γνώμη για την κατάσταση στην Ελλάδα, που στέναζε κάτω από την μπότα των Συνταγματαρχών.

    
Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος απαθανάτισε τη θυσία του :

         Αυτοπυρπόληση

Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970

Ντύθηκες γαμπρός

φωταγωγήθηκες σαν έθνος.

Έγινες ένα θέαμα ψυχής

ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.

Είσαι η φωτεινή

περίληψη του δράματος μας,

τα χέρια μας προς την Ανατολή

και τα χέρια μας προς τη Δύση.

Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια

τ’ αναστάσιμο φως

κι ο επιτάφιος θρήνος μας.