ο έρωτας όνομα ουσιαστικόν

με αφορμή τον ''Πληθυντικό αριθμό'' της Κικής Δημουλά 

Ο πληθυντικός αριθμός

Ο έρωτας,

όνομα ουσιαστικόν

πολύ ουσιαστικόν,

ενικού αριθμού,

γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,

γένους ανυπεράσπιστου.

Πληθυντικός αριθμός

οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.

Ο φόβος,

όνομα ουσιαστικόν,

στην αρχή ενικός αριθμός

και μετά πληθυντικός:

οι φόβοι.

Οι φόβοι

για όλα από δω και πέρα.

Η μνήμη,

κύριο όνομα των θλίψεων,

ενικού αριθμού,

μόνον ενικού αριθμού

και άκλιτη.

Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.

Η νύχτα,

όνομα ουσιαστικόν,

γένους θηλυκού,

ενικός αριθμός.

Πληθυντικός αριθμός

οι νύχτες.

Οι νύχτες από δω και πέρα.

είσαι εσύ ο άνθρωπός μου..

..για μιαν αγάπη που 'χα..

πάθη από τον έρωτα[Γεώργιος Χορτάτσης]

ποιος είν' τρελός από έρωτα;

γύρνα πάλι κοντά μου, σε ξορκίζω, Γογγύλα..[Σαπφώ]

του έρωτα μέγα κακό,

σπαράζεις τους ανθρώ-

[μήδεια,ευριπίδη]

αγάπησα την που καρκιάς [κυπριακό]

δε στο 'πα χαλασιά μου;

μανούλα,δεν μπορώ..

του έρωτα και του θανάτου

σ'έχω βρει και σε χάνω..

πού νά 'ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου;

κάποιες μέρες η αγάπη απλά στρίβει το δρόμο-κοιτάει λίγο πίσω-σηκώνει τον ώμο-

και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς το κενό

γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω;

βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου

you are my destiny?

if you go away..

...wish you were here

..love have you noticed that i try?

...yes i do!

τα λιανοτράγουδα 

Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού ένα είναι που σου μοιάζει
ένα που βγαίνει το πουρνό όταν γλυκοχαράζει.

Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει,
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις.

Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω.

Τι να σου πω; Τι να μου πεις; Εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις.

Να ’χα το σύννεφ’ άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω,
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω.

Σαν είν’ η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μηδέ λιώνει
ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργώνει.

Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω.

σ' έχω ανάγκη σαν παιδί..

πες μου μια λέξη

στην καρδιά μου έχει μείνει 

ένα κόκκινο κοχύλι

από τ' άσπρο καλοκαίρι..

το μονόγραμμα [ελύτης]

Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος 

[...]

Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα εσύ τό νόμισμα κι εγώ η λατρεία πού τό εξαργυρώνει

Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδεισο

υστερόγραφο στην κική δημουλά:

από το περιοδικό Εντευκτήριο [57,Απρ.-Ιούν. 2002]