ΛΥΚΕ ΛΥΚΕ ΕΙΣΑΙ ΔΩ..;                                                                                                   

Αν πάρεις δέκα σκυλιά και πας και τ’ αφήσεις σ’ έναν αγριότοπο, σε μια ερημιά απ’ όπου δεν περνάει ψυχή ζώσα, τα σκυλιά αυτά μέσα σε λίγες εβδομάδες θα ξαναγίνουν λύκοι...

                                            Και με το φως του λύκου επανέρχονται, Ζυράννα Ζατέλη

Κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα

κι από παιδί το ξέρω, πριν την αλφαβήτα

όμως απόψε ούτε νίκη, ούτε ήττα.

Από μωρό κοιμάμαι με το φως σβησμένο

απ' το σκοτάδι ξέρω τι να περιμένω.

Έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο.

Κι όσο τη γη αυτή γυρίζει με ένα σώμα

δεν έχει κλείσει τις παρτίδες του ακόμα.

Κι όσο στο στήθος η καρδιά του θα χτυπάει

θα τον κρατάει αυτή η ζωή κι ας μην του πάει.

Περνούν οι άνθρωποι νερό, σιγά το νέο

έχω γνωρίσει ένα ποσοστό γενναίο

μέσα στη θλίψη έχω μάθει να αναπνέω.

Και κάθε τόσο που γεμίζει το φεγγάρι

βγάζω το λύκο πριν τον πάρουνε χαμπάρι

από τη νύχτα τους εκδίκηση να πάρει.

Κι όσο τη γη αυτή γυρίζω με ένα σώμα

δεν έχω κλείσει τις παρτίδες μου ακόμα.

Κι όσο στο στήθος η καρδιά μου θα χτυπάει

θα με κρατάει αυτή η ζωή κι ας μη μου πάει.

                                  Γεράσ. Ευαγγελάτος

  [προσοχή στην εναλλαγή προσώπου: από γ' σε α' ]

Γεννιόμαστε σαν λύκοι και πεθαίνουμε σαν τα σκυλιά...

                                 Μανιφέστο,  Μωρά στη Φωτιά

Ψάχνω το λύκο στο δάσος, θηρίο της πόλης εγώ

ζούμε κι οι  δυο από λάθος και μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό.

Δεν έχω σημάδια στο σώμα, στα τέσσερα εγώ δεν περπατώ

κι όμως -λέει-μας φτύσαν στο στόμα κι απόχτησα ένα δίδυμο αδερφό.

Σε ποιο παραμύθι βουλιάζω , τον κόκκινο μου σκούφο φορώ,

δεν σε φοβάμαι, στις πόλεις ουρλιάζω και φύλακα έχω πιστό,

τον καλό κυνηγό.

Ο λύκος δεν σκοτώνει χορτάτος, εγώ και χορτάτος χτυπώ

και μες στο μυαλό μου με πάθος , το επόμενο θύμα ζητώ.

Ο λύκος φοβάται μονάχος, εγώ και μόνος μου ζω

σίγουρα έγινε λάθος, δεν έχουμε τίποτα κοινό.                                       

                                              Δ. Τσακνής

"Κάποτε ζούσε ένας άντρας που τον έλεγαν Χάρυ, αλλά το κύριο όνομα του ήταν Λύκος της Στέπας. Πήγαινε με τα δυό πόδια, ντυνόταν κι ήταν ένας άνθρωπος, στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας Λύκος της Στέπας…

Στο «Λύκο της στέπας» (1927) οι ψυχαναλυτικές εμπειρίες του Έσσε δημιουργούν την εικόνα του αρπακτικού θηρίου, για να δηλώσουν το αχαλίνωτο ορμέμφυτο και το χαοτικό στοιχείο του ανθρώπου που δεν καταφέρνει να συμβιβάσει το θεϊκό με το δαιμονικό μέρος του, τα ένστικτα με το πνεύμα…"

                                                   ...η συνέχεια και ένα μικρό απόσπασμα

Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών..

λύκε, λύκε μου, καλέ μου

λύκε, λύκε μου είσαι εδώ;

..όμορφο μου προβατάκι τι γυρεύεις μες στο δρόμο;

Είναι οι ανάσες των λύκων ,

που τριγυρνάν' μέσα στο σώμα μου.

Είναι οι ανάσες των λύκων,

που ξαγρυπνάν' κάτω απ' το στρώμα μου.

Είναι οι ανάσες των λύκων,

που σταματούν έξω απ' την πόρτα μου.

Είναι οι ανάσες των λύκων,

που κυβερνούν την άγρια χώρα μου..

                                      Γ. Αγγελάκας

λύκοι, λυκάνθρωποι και μουσική

"Η ηρωίδα του βιβλίου δεν είναι ένα κοριτσάκι όπως όλα τ’ άλλα. Μάλλον σα νέα γυναίκα μοιάζει. Αθώα και γνωστική, τρυφερή και σκληρή την ίδια ώρα. Και βλέπει τον κόσμο διαφορετικά από τα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Παραδείγματος χάριν στο παραμύθι με τα γουρουνάκια και το λύκο: «Το λύκο λυπόμουνα συνήθως. Πώς θα καταπιεί τόσα γουρουνάκια μονομιάς;» " [Λ. Φουρουκλάς]

Πείτε μου ακόμα αν έρχεται στην άκρη του χωριού

ο λύκος του θανάτου τους χειμώνες,

που, σαν κουνούσε την ουρά, το γάλα έπηζε

στα τρομαγμένα στήθη απ' τις λεχώνες.

                      Θανάσης Παπακωνσταντίνου, San Michele 

Σ' αφήνω λύκε

Και συ που το όνομα σου στ' αρχαία χρόνια ήτανε φως

μείνε και ψόφα στο σκοτάδι

Πάω να βρω τους φίλους μου

Θα πω τ' ανομολόγητα, και θα σε καταδώσω

                                     Τ. Τσανακλίδου

Υπάρχουν και καλοί λύκοι ...;

Ένας λύκος κάθε βράδυ 
μου τηλεφωνάει

λέει πως είναι άγριος

κι ότι θα με φάει...

...Λύκε, λύκε που γυρίζεις

μοναχός στο χιόνι

έχω τη μανούλα μου

και δεν είμαι μόνη

Ένας λύκος κάθε βράδυ

μου τηλεφωνάει

και μου λέει παραμύθια

και μου τραγουδάει

Λύκε, λύκε δεν πιστεύω

ό,τι κι αν μου λες

ξέρω ότι είσαι μόνος

και τα βράδια κλαις..

                 Χρήστος Ρουμελιωτάκης


Αργύρης Χιόνης

Ένας Λύκος Αισθηματίας

Διψάω γι' αγάπη

πεινάω γι' αγάπη

πονάω γι' αγάπη.

Ουρλιάζω γι' αγάπη

πεθαίνω γι' αγάπη αλλά

Είμαι ο λύκος ο κακός

ο λύκος και δε γίνεται.

Δεν είναι δυνατόν τέτοια

αισθήματα να έχω.

Γιατί αν το μάθουνε

τα πρόβατα

θα πέσουνε να με σπαράξουν.

                                                 dances with wolves..

κείμενο του Νίκου Σαραντάκου στο ιστολόγιό του ο φιλόσοφος και ο λύκος [με πολλά και ενδιαφέροντα σχόλια]


Ο ΚΑΛΟΣ ΛΥΚΟΣ ΤΟΥ ΑΡΚΑ

όλο το κόμικ

Όταν τα τρία μικρά λυκάκια χτίζουν ένα σπίτι από τούβλα, ο Ρούνι Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι, το γκρεμίζει με το σφυρί του. Όταν χτίζουν ένα σπίτι από τσιμέντο, το γκρεμίζει με το κομπρεσέρ του! 
Τι πρέπει να κάνουν τα τρία μικρά λυκάκια για να γλιτώσουν; 

το σύγχρονο παραμύθι του ευγένιου τριβιζά
παραμύθια και στερεότυπα

η ανατροπή του στερεότυπου του κακού λύκου

τα στερεότυπα μέσα από τα μάτια της κοκκινοσκουφίτσας
χίλιες και μία ανατροπές στο λαϊκό παραμύθι

ακόμη :   ΕΔΩ 

μια παρόμοια εργασία με στόχο την «ανίχνευση της επίδρασης του κινήματος της

Πολιτικής Ορθότητας σε κλασικά κείμενα της παιδικής λογοτεχνίας στα οποία κεντρικός πρωταγωνιστής είναι ο λύκος.Η πολιτική ορθότητα ξεκίνησε ως μια αυθόρμητη κίνηση προστασίας και προφύλαξης μειονοτικών και άλλων ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων από στερεοτυπικές, ρατσιστικές ιδέες και προσβλητικές λεκτικές διατυπώσεις. Στη συνέχεια μετατράπηκε σε οργανωμένο ιδεολογικό και πολιτικο-κοινωνικό κίνημα, οι ακτιβιστές του οποίου, χρησιμοποιώντας μια "πολιτικώς ορθή" γλώσσα, επιδίωξαν να παρουσιάσουν μια διαφορετική,αξιοπρεπή και πολιτισμικά σαφή εικόνα για τα μέλη των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων και να αναζητήσουν γενικότερα την πολιτισμική ευαισθησία και το σεβασμό για τον "άλλο" . Πολύ γρήγορα το κίνημα της πολιτικής ορθότητας, οδηγήθηκε σ’ ένα υποκριτικό καθωσπρεπισμό, πέρασε στην αντίφαση του περιορισμού και ελέγχου της σκέψης, εφόσον δεν υπήρχε χώρος στην «πολιτικά ορθή» άποψη για κάποια αμφισβήτηση, με αποτέλεσμα μια σταδιακή συρρίκνωση και μια ουσιαστική απονεύρωση του κινήματος.»

αν διάβαζε όλα τα παραπάνω η τίγρης, θα ζήλευε - και με το δίκιο της...

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη

π' όλο με περιμένει

κι όλο την καρτερώ,

τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,

μα ελπίζω να φιλιώσει

καιρό με τον καιρό...