Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ «ΘΑΥΜΑ»


για τους ανήσυχους, τους μόνους, τους μισομόνους, τους μπερδεμένους, τους χρεωμένους σε τράπεζες και αισθήματα :
 
έτσι όπως αλλάζει ο καιρός..

και δείχνει ο χειμώνας τα δόντια του κι ο αέρας ρίχνει τα φύλλα, και ρίχνει και το ηθικό. κι οι νοικοκυραίοι ευλογάνε τα γένια τους γιατί έχουν γεμίσει τις αποθήκες με καυσόξυλα και λοιπά χρειαζούμενα για έναν βίο αξιοπρεπή..
Όσοι όμως δεν προνόησαν βλέπουν να μένουν οι αποθήκες τους άδειες και ψάχνουν να τις γεμίσουν.. κάποιοι απ’ αυτούς, αμετανόητα ρομαντικοί τις βλέπουν γεμάτες , κι ας μην είναι.. ή απαξιούν να τις γεμίσουν..


Κάποιοι ελπίζουν και κάποιοι άλλοι λένε την ελπίδα «όπιο»
 [υπάρχουν πολλά όπια, ατομικά και συλλογικά, σχεδόν κατά κανόνα ελκυστικά και ζωτικά για την επιβίωση..]

Κάποιοι «βλέπουν» το θαύμα, φευγαλέο μεν αλλά το βλέπουν !
 Δεν ξέρω τι είναι,
Ούτε πώς φτάνει,
Ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεται
Δεν είμαι ο μόνος
-το είδανε κι άλλοι-
Να μπαίνει μέσα στα νερά και να μη βρέχεται.

Μην το μαλώσεις,
Μην το ζορίσεις,
Σήκω απ' το πιάνο, βγες μια βόλτα, αναστέναξε
Σαν περιστέρι
Είχε καθίσει
Απάνω σου όταν σε βαφτίζαν, αλλά πέταξε.

Το πλήθος βλέπει
Μόνο τον χρόνο
Που τα μωρά του βγαίνουν βόλτα με τον διάβολο
Με πιάνει ζάλη
Μα βλέπω μόνο
Να 'ρχεσαι απλά και να μου ξαναφεύγεις αύριο.

Δεν ξέρω τι είσαι,
Ούτε ως πού φτάνεις,
Ούτε τι χρώμα έχουν οι μέρες όταν έρχεσαι
Δεν είμαι ο μόνος
-σε είδανε κι άλλοι-
Να μπαίνεις μέσα στα νερά και να μη βρέχεσαι.
                                   
                                              φοίβος δεληβοριάς





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου